sábado, febrero 26, 2011

Yo no sé si me habré vuelto invisible para el mundo, es muy probable.

A CIERTA EDAD


Dicen algunos que, a cierta edad, después de los cuarenta, nos hacemos invisibles, que nuestro protagonismo en la escena de la vida declina, y que nos volvemos inexistentes para un mundo en el que sólo cabe el ímpetu de los años jóvenes.



Yo no sé si me habré vuelto invisible para el mundo, es muy probable.

Pero nunca como hoy fui tan consciente de mi existencia, nunca me sentí tan protagonista de mi vida, y nunca disfruté tanto de cada momento como ahora.



Ahora se que no soy la princesa del cuento de hadas y que no necesito que me venga a salvar un príncipe azul en su caballo blanco, por que ni soy una princesa, ni vivo en una torre, ni tengo a un dragón que me esté custodiando.



Y por si fuera poco, saberme querida por muchas personas que me respetan y me quieren por lo que soy, si,… así un poco loca, mandona y muchas veces terca. También cariñosa, platicadora, besadora, abrasadora y a veces por algún motivo, triste, por que también tengo mis momentos tristes, esos en que pongo mi cara larga con un aire de pensante y me da por llorar.



Hoy me doy cuenta que no soy una mujer invisible.

domingo, febrero 20, 2011

Mi nuevo bloc

http://encarnasilesromero.blogspot.com/

Hola Juana te mando mi nuevo bloc para que me digas que te parece un beso Encarna

Estas líneas que hablan de un sentimiento

Hoy he buscado el silencio


para encontrar las palabras

que definan exactamente qué siento

Busqué como techo el cielo

como compañía el viento

y sólo la luna ha leído

estas líneas que hablan de un sentimiento

Buscando en el recuerdo

descubro esos momentos

buscando en mi memoria

revivo esas sensaciones

pero para hablar de lo que siento

lo dejo en manos de mi corazón

el sabe mejor que mi cabeza

que es lo que quiero

Amar es compartir, amar es una inmensidad,

Con todo mi cariño

Difícil pregunta de responder, hasta hoy creo que nadie ha podido dar un preciso significado de tan enigmática palabra. Amor, un sentimiento, un deseo, un anhelo, una vida, una realidad, en fin son tantas las palabras que hemos intentado emplear para describir algo que para mi es indescriptible.

Amor para mi es lo mas bello que a tu vida puede llegar, es querer, adorar, y en ocasiones sufrir, amor es lo más maravilloso que Dios pudo crear, experimentarlo es nacer, es vivir, es creer, es sentir una fuerza superior que te impulsa, te motiva, te da la alegría para seguir, es ternura inmensurable, es entregarte sin condiciones ni reservas, no es un sueño ni una fantasía, es una realidad, es el comienzo de un amanecer con su mirada y la oscuridad de la noche cuando deja de mirarte,

en fin amar es simple entrega total.

Amar es vencer todo obstáculo que pudiera impedir experimentar este enigmático “sentimiento”,

es dejar todo sin ir en busca de nada, amar es aceptar, reconocer errores, perdonar, interminable lista de cualidades que enreda la palabra amor, pero sin duda alguna, amar es vivir.

El amor no respeta fronteras, se adueña de todo, de la conciencia y hasta de tu forma de perder la razón,

amar es compartir, amar es una inmensidad,

es felicidad que en ocasiones dibuja sufrimiento,

amar es alegrarme de su existencia, amar es libertad.

La palabra amor, es la mayor expresión de afecto que puedes ofrecer, es para mí lo más difícil de explicar y demostrar,

una alegría incalculable, la luz que ilumina tu oscuridad,

la fuerza que a tu alma da de poder en pie continuar.



Innumerables ocasiones son las que acostumbramos utilizar esta palabra sin ni siquiera estar seguros de lo que en su totalidad es, interpretándolo aún así como un sentimiento o quizá como un valor, pero a pesar de todo ello sigo convencida con mi propia definición de amor, llegando a concluir que amar es vivir.....








¡Fuego que me quema sin mostrar la llama

¿Sueño?


¡Beso que ha mordido mi carne y mi boca

con su mordedura que hasta el alma toca!

¡Beso que me sorbe lentamente vida

como una incurable y ardorosa herida!

¡Fuego que me quema sin mostrar la llama

y que a todas horas por más fuego clama!

¿Fue una boca bruja o un labio hechizado

el que con su beso mi alma ha llagado?

¿Fue un sueño o vigilia que hasta mí llegó

el que entre sus labios mi alma estrujó?

Calzaré sandalias de bronce e iré

a donde esté el mago que cura me dé.

¡Secadme esta llaga, vendadme esta herida

que por ella en fuga se me va la vida!

Que me falta el aire cuando no te tengo,

SIN TI




Como puedo ver el sol, si en su calor siento tus besos, si cuando trato de

olvidarte todo me recuerda tu sonrisa,

cada pequeño detalle que dejaste en mi vida, cada palabra de amor,

cada momento de ternura,

el silencio de tu ausencia,

el espacio vacío en mi cama,

los recuerdos en cada rincón de mi almohada,

tu mirada atenta,

llena de cariño y alegría, tus ojos profundos,

esos ojos hermosos que me envolvían en los pliegues de tu alma;

los suspiros,

tus suspiros, aquellos que nacían en lo profundo de un beso,

o en la simpleza de tu abrazo, como olvidar tus caricias,

tus manos suaves en mi cara,

tu boca cálida queriendo tocar mis labios,

se me hace imposible sacarte de mi vida,

porque sin querer regresas a mi en todo minuto del día.



Como hago para vivir sin ti, como hago para olvidarte,

si de día te recuerdo a cada momento,

y de noche te presentas en mis sueños,

como vivo sin tu risa, si en la ausencia de tu nombre

se revive todo tu milagro,

como te saco de mis ojos,

que te ven en cada cosa que miro, como te alejo de mi boca,

si cada palabra que pronuncia la dice pensando en ti,

como te oculto de mi corazón,

si cada latido que da lo hace al ritmo de tu respiración;

sin ti todo se ha vuelto gris,

tu partida tiñó de negro mi corazón perdido,

el tiempo que pasa buscando nuestras manos unidas

solo encuentra el vacío que quedo en mi vida,

mientras el viento atraviesa mi alma húmeda,

que grita tu nombre para alcanzar tu memoria.



Si supieras cuanto añoro tu regreso,

como cuento los minutos desde que no estás conmigo,

que la vida se me hace una eternidad absurda de un vacío inmenso,

mientras mis palabras te buscan en la soledad que ocupas;

regresa vida mía, no te quedes lejos de mi ni un momento más,

que me falta el aire cuando no te tengo,

y me ahoga la angustia al saberte fuera de mi vida;

quisiera borrarte de mi corazón,

pero cada día que pasa tu ausencia me mata lentamente,

quisiera olvidar el sabor de tus besos,

la ternura de tu mirada, el calor de tu sonrisa,

pero no encuentro un cielo que no tenga el color de tus ojos,

no encuentro un atardecer sin la nostalgia de tu partida,

no encuentro una alegría más grande que la que estar contigo,

no siento una vida sin tus besos tibios,

no encuentro un camino que no sea a tu lado;

quizás sea muy tarde ya para decir te amo,

pero no puedo negar este sentimiento,

y aunque tú tal vez no regreses a mi lado jamás, viviré en ti, y

gastaré mi vida soñándote conmigo!

diciéndome aquellas palabras que me hacían sentir bien,

amándome como yo te amo.

lunes, febrero 07, 2011

Benvinguts, benvingudes a un nou programa d’ Amb veu dona!


Bona tarda a tothom.

El programa avui el dedicarem a totes aquelles dones, que durant tant de temps han viscut organitzant la economia familiar i no han estat legalment reconegudes. Antigament  l’economia era patriarcal i no contava el treball domèstic  com element econòmic. Aquest ha estat considerat molts anys com a privat i aliè al mon públic. Avui en dia, però, això ha començat a canviar des que la dona treballa fora de casa. A poc a poc es va aconseguint una millor organització de temps i treballs de manera que homes i dones participen per un igual i sense tensions en la vida familiar. Però encara falta molt per fer!  
Parlem, doncs, de  Economia i dona!
  somos Dones reporteres de Mataró un beso para todas Encarna

http://www.ivoox.com/2011-01-31-amb-veu-dona_md_515873_1.mp3

viernes, febrero 04, 2011

Este es el nuevo bloc espero poder seguir poniendo cosas que me hacen ilusión un beso para todos Encarn

http://encarnasilesromero.blogspot.com


Que camino tomar que no tenga tus huellas
por cual playa caminar sin tus marcas en la arena
por qué mares navegar que no hayas izado tus velas
en que rincón del mundo podría descansar sin tu presencia

Si fui para ti, un oasis
por qué ahora me dejas sola en el desierto?
Si también fui tu reina,
donde están los tesoros de tus besos?

Como descansar sin que me inquiete tu recuerdo
como dormir sin tenerte en mis sueños
como despertar sin tu huella en mi cama
Como vivir si te has ido lejos

Si siempre fui tu ángel
dime ahora, donde está mi cielo,
donde las estrellas
si también fui tu lucero


martes, febrero 01, 2011

Un programa del Radio Mataro para la Gent gra

http://encarnasilesromero.blogspot.com


EL programa de la hora de la Gent gran  lo hacemos con mucho cariño todos los que participamos un beso para todos Encarna